Okuduğum bir şiir de şöyle diyordu şair:

“Hadi uyan

Aydınlığa çık da çil gözlerin ışısın

İlkyazlar sıcağı biriksin yüreğine

Yoksul olsan da uyan

Garip olsan da uyan

Mademki güzelsin, güzeli yaşatmak için

Mademki iyisin, iyiliği yaşatmak için

Mademki umutlusun, umudu yaşatmak için”

-Metin Eloğlu – UYAN

Ben de diyorum ki: evet, yıkıldık ve enkazın altında kaldık. Ancak unutmamak gerek ki yaşam varsa her zaman umut vardır. Ve umut yürümeye başladığında en zifiri karanlıkta bile aydınlanır kentlerimiz, sokaklarımız. Fakat evvela insan kendi yüreğinin sokaklarında gezdirmeli umudunu, yıpranmış kaldırım taşları şenlenmeli ayak izlerinden umudun.

Umut, enkazın altından çıkan insanın el sallamasıdır yaşama. Bir çocuğun gülümsemesidir kendine el uzatan madenciye ve son sigarasını saklamasıdır kurtulunca içmek için bir ağabeyin.

Şimdi sıra enkaz altından çiçek açtırmakta, geride sevdiklerini bırakıp gidenlerin burnunda kokacak çiçekler…

Sarmak için yaralarımızı tutmalıyız ellerimizden, hep birlikte ve her şeyimizle hiçbir zaman unutmadan kardeşliğimizi; en doğudan en batıya kadar!

Başaramayacak bir şey yok. Tüm mesele istemekte ve harekete geçmekte. Nasıl ki vaktince küllerimizden doğduk yine doğarız. Yeter ki serbest bırakalım kafeslerimizde yıllardır uyuyan Anka kuşunu ve küllerinden inşa etsin yeniden umudu.

Kimsede bir şey beklemeden, görev bilinciyle hareket edecek ve bu milletin evlatları olarak bu milletin kurtarıcısı olmak için yarışacağız. Bize emanet edilen vazife bu, unutmayalım…

Öyleyse izin verin boğup atsın umudumuz miskinliğimizi ayağa kalkalım savaşmak için kara bahtımızla ve serelim yere bizi yiyip bitiren ne varsa!

Unutma, sen Türk’sün! Ne esareti kabul eder ne mücadeleden vazgeçersin. Durmadan ilerlersin Çağlar üstünde. Yaşamak ve yaşatmak arzusuyla. Kol kanat gerersin mazlum olanlara.

Unutma, bir adın umuttur senin. En zifiri karanlıkta olsan da!

01.03.2023